معنی نغمه پرداز
لغت نامه دهخدا
نغمه پرداز. [ن َ م َ / م ِ پ َ] (نف مرکب) نغمه زن. نعمه ساز. نغمه سرای. نغمه کش. سراینده. مغنی. مطرب. سرودگوی. ترانه زن. آوازخوان. (ناظم الاطباء): نواسازان چمن املاء و نغمه پردازان گلشن انشاء. (حبیب السیر ص 123).
- نغمه پرداز شدن، آواز خواندن:
مغنی چنان نغمه پرداز شد
که پیراهنش پرده ٔ ساز شد.
ملاطغرا (از آنندراج).
|| موسیقی دان. (یادداشت مؤلف).
فرهنگ عمید
آهنگساز،
سرودگو، آوازخوان،
حل جدول
ترانه سرا
فارسی به عربی
موسیقار
فرهنگ فارسی هوشیار
سرود گوی (صفت) آنکه نغمه سازد و سراید مغنی سرود گوی: نغمه پردازان بزم دلگشایی و معرکه آرایان مضمار سخن سرایی. . .
معادل ابجد
1309