معنی نقاش بزرگ قرن نهم

بهزاد هراتی

هلالی جغتایی

سالوادور دالی

هراتی

نهم – نهمین

جامی، نامی سبزواری

نهم. [ن ُ هَُ] (عدد ترتیبی، ص نسبی) تاسع. (منتهی الارب). چیزی که در مرتبه ٔ نه واقع شده باشد. (ناظم الاطباء).
- نهم چرخ، کنایه از فلک اعظم است که عرش باشد. (از برهان) (از آنندراج).

نهم. [ن ُ هَُ] (ع اِ) ج ِ نهام. رجوع به نهام شود.

نهم. [ن َ هَِ] (ع ص) نیک آزمند و حریص بر طعام و گرسنه چشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از متن اللغه).

نهم. [ن ُ] (اِخ) نام بتی است مزینه را و از اینجاست که عبدنهم نام گذارند. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به بت شود. || دیوی است. (آنندراج). شیطان. (ناظم الاطباء).

نهم. [ن َ هََ] (ع مص) بسیار شدن اکل و خوراک کسی. (ازاقرب الموارد) (از متن اللغه). نهیم. (متن اللغه). || آزمند چیزی گردیدن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از متن اللغه). سخت حریص شدن. (تاج المصادر بیهقی). || آزمند و حریص گشتن درخوردن طعام و سیری و چشم سیری از غذا نداشتن. نهامه. (از اقرب الموارد). زیاد شدن میل و شهوت کسی به غذا. (از متن اللغه). نیک آزمند گردیدن به طعام و پرنگردیدن چشم بسیارخوار و سیر نشدن. (از منتهی الارب). سخت حریص شدن در خوردن. (زوزنی). || همت کسی در چیزی رسیدن و رغبتش بدان فزونی گرفتن. (از اقرب الموارد).

نهم. [ن َ] (ع اِ) آوازی و سرزنشی و توعدی که بدان شترو جز آن را زجر کنند. (منتهی الارب). توعد. || (مص) زجر کردن به بانگ و راندن ستور را در راه. نهمه. (از منتهی الارب). بانگ زدن و زجر کردن شتر را تا تندتر رود. (از اقرب الموارد) (از متن اللغه). نهیم. (اقرب الموارد) (متن اللغه). راندن به عنف. (زوزنی). || سنگریزه و جز آن انداختن به انگشتان و راندن بدان. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). حصی و مانند آن افکندن. (از اقرب الموارد) (از لسان العرب). سنگ انداختن به سر انگشت. (تاج المصادر بیهقی). || غریدن و بانگ کردن فیل. نهیم. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). (از متن اللغه). || نحم. گلو روشن کردن. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

نقاش. [ن َق ْ قا] (اِخ) علی بن عبدالقادربن محمد میقاتی، ملقب به نورالدین و مشهور به نقاش، از دانشمندان قرن نهم هجری قمری مصر است و در گاه شماری تصنیفاتی دارد. از آنجمله است «عمدهالحذاق فی العمل فی سائرالاَّفاق ». وی به سال 880 هَ. ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 5 ص 115). رجوع به الضوء اللامع ج 5 ص 242 شود.

نقاش. [ن َق ْ قا] (اِخ) عیسی بن هبهاﷲبن عیسی، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب به نقاش از ادیبان و شاعران و ظریف طبعان قرن ششم بغداد است و به سال 544 هَ.ق. درگذشت. (از الاعلام زرکلی ج 5 ص 297). رجوع به فوات الوفیات ج 2 ص 120 و طبقات الاطباء ج 2 ص 162 شود.

پر خوری شکمپرستی دلگی عدد ترتیبی بری نه (‎9) : ((باب نهم در طبقات شعرای آل ناصر. . . ))

1125