معنی نماز جعفر طیار

این نماز اکسیر اعظم، و کبریت احمر است، و به سندهاى بسیار معتبد با فضیلت فراوان که مهم ترین آن آمرزش گناهان بزرگ است – وارد شده، و بهترین زمان براى بجا آوردن آن، آغاز روز جمعه است، و آن چهار رکعت است با دو تشهد و دو سلام که در رکعت اوّل پس از سوره «حمد» سوره «زلزال» و در رکعت دوّم بعد از سوره «حمد» سوره «و العادیات» و در رکعت سوم پس از سوره «حمد» سوره
«اذا جاء نصر اللّه و الفتح»
و در رکعت چهارم بعد از سوره «حمد» یک بار سوره
«قل هو اللّه احد»
خوانده میشود.
و هر رکعت پس از تمام شدن سوره» حمد «و سوره هاى یاد شده پانزده بار گفته میشود: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ
پاک و منزه است خدا و ستایش تنها سزاوار اوست و خدایى جز او نیست، و او از هر صفتى برتر است
و در رکوع نیز همین تسبیحات ده بار، و پس از برخاستن از رکوع ده بار، و در سجده اوّل ده بار، و پس از سر برداشتن از سجده ده بار و در سجده دوم ده بار، و پس از سجده، پیش از برخاستن براى انجام رکعت دوم ده بار گفته میشود و این ترتیب در هر چهار رکعت رعایت میگردد، که مجموع تسبیحات به سیصد میرسد.
شیخ کلینى از ابو سعید مدائنى روایت کرده، که امام صادق علیه السّلام به من فرمود: آیا نمیخواهى ذکرى را به تو تعلیم دهم که آن را در نماز جعفر بخوانى، گفتم: آرى میخواهم، فرمود: هنگامى که در رکعت چهارم به آخرین سجده نماز رسیدى، و از تسبیحات فارغ شدى بگو:
سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ سُبْحَانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ سُبْحَانَ ذِی الْقُدْرَهِ وَ الْکَرَمِ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ اسْمِکَ الْأَعْظَمِ وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّهِ الَّتِی تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا
پاک و منزه است آن که لباس عزت و وقار به بر دارد، پاک و منزه است آن که به بزرگى مهر ورزد، و به آن گرامى باشد، پاک و منزه است آن که پاکى جز براى او سزاوار نیست.
پاک و منزه است آن که دانشش هر چیز را بر شمارد، پاک و منزه است آن سرچشمه فضل و بخشش، پاک و منزه است آن داراى قدرت و کرم.
خدایا از تو خواستارم به حق بندها و گره گاه هاى شکوه عرشت، و به حق نهایت مهرت که در کتابت آوردى، و نام بزرگت و کلمات بى عیب و نقصت که در راستى و عدالت بس کمال یافته اند، بر محمّد و خاندانش درود فرست و با من چنین و چنان کن.
و بجاى کلمه «کذا و کذا» حاجات خود را از خدا درخواست کند.
شیخ طوسى و سیّد ابن طاووس از مفضل بن عمر، روایت کرده اند که گفت: روزى امام صادق علیه السّلام را دیدم که نماز جعفر بجا آوردند و پس از نماز دستها را بلند نمودند، این دعا را خواندند: «یا ربّ یا ربّ» به اندازه اى که یک نفس اجازه دهد، «یا ربّاه یا ربّاه» به قدر یک نفس، «ربّ ربّ» به اندازه یک نفس، «یا اللّه یا اللّه» باز هم به قدر یک نفس، «یا حىّ یا حىّ» همپاى یک نفس، «یا رحیم یا رحیم» باز هم به اندازه یک نفس، «یا رحمن یا رحمن» هفت بار، «یا ارحم الرّاحمین» هفت بار، سپس این دعا را خواندند:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِکَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَیْکَ وَ أُمَجِّدُکَ وَ لا غَایَهَ لِمَدْحِکَ وَ أُثْنِی عَلَیْکَ وَ مَنْ یَبْلُغُ غَایَهَ ثَنَائِکَ وَ أَمَدَ مَجْدِکَ وَ أَنَّى لِخَلِیقَتِکَ کُنْهُ مَعْرِفَهِ مَجْدِکَ وَ أَیَّ زَمَنٍ لَمْ تَکُنْ مَمْدُوحا بِفَضْلِکَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِکَ عَوَّاداً عَلَى الْمُذْنِبِینَ بِحِلْمِکَ تَخَلَّفَ سُکَّانُ أَرْضِکَ عَنْ طَاعَتِکَ فَکُنْتَ عَلَیْهِمْ عَطُوفا بِجُودِکَ جَوَادا بِفَضْلِکَ عَوَّاداً بِکَرَمِکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ.
خدایا! سخنم را با ستایش تو آغاز می کنم، و با ثناى تو گویا مى شوم و تو را به بزرگى می ستایم، درحالیکه ستایشت را پایانى نیست، و تو را سپاس مى گویم و کیست آن که به نهایت سپاست و بلنداى بزرگى ات برسد؟ آفریدگانت را چه رسد که به شناخت رژفاى عظمت تو دست یابد، چه زمانى بوده که به فضل و بخششت ستوده و به عظمت موصوف نبودى، کدامین زمان بوده که با بردبارى خویش پیاپی از گنهکاران درنگذشته باشى؟ ! ساکنان زینت از فرمانبردارى تو سرپیچى کردند، ولى تو با بخشش خویش بر آنان مهر ورزیدى، به فضل خود به آنان بخشیدی و به کرامت پى در پى به آنان روى کردى، اى که معبودى جز تو نیست، بخشایشگرى که داراى شوکت و کرامتى.
پس حضرت فرمود: اى مفضّل هرگاه تو را حاجت ضرورى پیش آید نماز جعفر را بخوان، و این دعا را قرائت کن، و حاجتت را از خدا بخواه، که به خواست خدا برآورده میشود.
منبع: مفاتیح الجنان

نماز دراز

671