معنی نوسنگی
لغت نامه دهخدا
نوسنگی. [ن َ / نُو س َ] (اِ مرکب) (اصطلاح زمین شناسی) اولین قسمت دوره ٔ دوم دوران چهارم زمین شناسی، به عبارت دیگر دوره ٔ هولوسن - که دوره ٔ دوم از دوران چهارم است - با عصر نوسنگی آغاز می شود. عصر نوسنگی پس از دوره ٔ حجر قدیم است. در دوره ٔ نوسنگی بشر توانسته است مصنوعات سنگی خود را تراش و صیقل بدهد و ابزارهای ظریف سنگی بسازد. این عصر به عصر پیدایش فلزات منتهی میشود. (فرهنگ فارسی معین). عصر حجر جدید. (لغات فرهنگستان).
فرهنگ معین
(نُ. سَ) (اِمر.) دوران پیش از تاریخ که انسان ابزارهای سنگی می ساخته.
فرهنگ عمید
دوره‌ای پس از عصر حجر قدیم که انسان ابزارهای سنگی تراشیده و صیقلی به کار می‌برد، عصر حجر جدید،
(زمین‌شناسی) قسمت اول دورۀ دوم دوران چهارم زمین‌شناسی، نئولی‌تیک،
حل جدول
نوعی معماری در جنوب غرب آسیا
معادل ابجد
196