معنی نکاپ

نکاپ. [ن ِ] (اِ) نکاب. بهله. دستکش قوشچیان. (ناظم الاطباء). نکاف. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به نکاب شود.

نگاف. [ن ِ] (اِ) دستکش و دستانه. (ناظم الاطباء). نکاب. نکاپ. رجوع به نکاب شود.

نکاف. [ن ِ] (اِ) نکاب. (برهان قاطع). نکاپ. (آنندراج) (انجمن آرا). بهله. (جهانگیری) (ناظم الاطباء). بهله ٔ میرشکاران. (برهان قاطع).بهله ٔ باز. (از انجمن آرا) (آنندراج). دستکش قوشچیان و شکارچیان. (ناظم الاطباء). و رجوع به نکاب شود.

نکاب. [ن ِ] (اِ) بهله، و آن پوستی باشد که به اندام پنجه ٔ دست دوزند و میرشکاران بر دست کشند به جهت برداشتن بازو شاهین و امثال آن و به این معنی با بای فارسی [نکاپ] هم آمده است. (برهان قاطع). نکاف. نکاپ. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). دستکش و آستین مانندی که در هواهای سرد دستها را در میان آن گذارند و بهله و دستکش از تیماج که شکارچیان بر دست کشیده باز و شاهین و جز آن را نگاه دارند. (ناظم الاطباء):
این نکاب از بهر شاهین بر کف دست من است.
شعوری (از حاشیه ٔ برهان قاطع).
|| خبر (؟). || شکل و نقشه ای که با مداد کشند و با سوزن سازند (؟). (ناظم الاطباء).

دستکش چرمى

دستکش پوستی

دست کش چرمى

نکاپ

نکاپ

نکاپ

نکاپ

(اسم) دستکش پوستی که میر شکاران بر دست کنند تا بتوانند بازو شاهین و جز آنها را در دست گیرند بهله.

بهله

دستکش چرمی که در قدیم شکارچیان به دست می‌کردند برای نگاه‌داشتن باز بر روی دست، نکاب، نکاپ، نکاف،

73