معنی هلاکوخان

هلاکوخان. [هَُ] (اِخ) قاجار قوینلو. بزرگترین پسر حسنعلی میرزا شجاع السلطنه و مادرش دختر مرتضی قلی خان عموی ناصرالدین شاه بوده است. وی مدتی در خراسان وکرمان و شیراز حاکم بوده و سپس به نجف رفته و در سال 1271 هَ. ق. درگذشته است. خط خوش داشته و در غالب کمالات مقام بلند یافته است. غزلی دارد بدین مطلع:
تا بو که من خلاص کنم دل ز هجر یار
قم یا غلام یک شط بغداد می بیار.
(از مجمعالفصحاءچ سنگی تهران ج 1 ص 62).

اولین پادشاه ایلخانان

حاکم مغول فاتح بغداد

موسس سلسله ایلخانان

نوه چنگیزخان

تولوی

اباقاخان

آباقاخان

آباقاخان

هلاکوخان

هلاکوخان

هُلاکُوخان مُغُول، نوه چنگیزخان است. هـــلاکو و بازماندگانش در قرن هفتم به مدت 1 قرن بر ایران و آسیای صغیر و بین النهرین حکومت کردند، هلاکوخان بغداد را در 656 هجری فتح کرد و المستعصم (خلیفه) را کشت و شهر را قتل عام نمود و به دوران خلافت عباسیان در بغداد خاتمه داد

اَبش خاتون

طراقای

قوزخاتون

713