معنی هوام | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

هوام

هوام. [هََ وْ وا] (ع اِ) شیر بیشه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

هوام. [هَُ] (ع اِمص) تشنگی سخت. || نوعی از جنون و عشق. (منتهی الارب).

هوام. [هََ وام م] (ع اِ) ج ِ هامَّه. (منتهی الارب). به معنی حشرات الارض مثل مار وکژدم و راسو و مور و هر خزنده و گزنده است. (غیاث).در فارسی به تخفیف هم به کار رفته است:
بسا که تو به ره اندر زبهر دانگی سیم
شکست خواهی خوردن ز پشه و ز هوام.
فرخی.
جرم زمین تا قرار یافت ز عدلت
بس نفس شکر کز هوام برآمد.
خاقانی.
اندرافتادند درهم ز ازدحام
همچو اندر دوغ گندیده هوام.
مولوی.

خشنده

خشنده. [خ َش َ دَ / دِ] (اِ) هوام خسنده. (از ناظم الاطباء).

انسکت

انسکت.[اَ س ِ] (فرانسوی، اِ) هوام و خسنده. (ناظم الاطباء). رجوع به خسنده شود.