معنی هوشمندی

Genius, Intellect

‎ باهوش بودن: بالای سرش ز هوشمندی می تافت ستاره بلندی، عاقلی بخردی.

هوشمندی. [م َ] (حامص مرکب) حالت و چگونگی هوشمند. ذکاء. ذکاوت. فطانت:
جوانان ورا پاسخ آراستند
دل هوشمندی بپیراستند.
فردوسی.
بالای سرش ز هوشمندی
میتافت ستاره ٔ بلندی.
سعدی.

زیرکی، زرنگی، دارای هوش بودن،

داهی

درایت

عاقلی، بخردی

زیرکی، زرنگی

کیاست

کیاست

هوشمندی

ادراک، بخردی، خردمندی، دها، ذکاوت، زیرکی، فراست، فقاهت، هوشیاری،
(متضاد) بی‌خردی، نابخردی

نکته دانی

هشیار مغزی

هوشمندی

هوشمندی

415