معنی هو زدن

فرهنگ فارسی هوشیار

هو زدن

(مصدر) با دست بر روی دهن زدن و فریاد کشیدن بهنگام شادی واستهزا.

حل جدول

هو زدن

با دست به روی دهن زدن و فریاد کشیدن است در موقع شادی و استهزاء.

با دست به روی دهن زدن و فریاد کشیدن است در موقع شادی و استهزا


هو

خدای قلندر، ضمیر عربی، خدای درویش، دفعه، بار، مرتبه، گویند یک هو یعنی غفلتا

دفعه و بار و مرتبه است گویند یک هو یعنی غفلتا.

لغت نامه دهخدا

هو

هو. (اِخ) در تداول صوفیان مخفف هُوَ و مراد خدای تعالی است: یا هو؛ ای خدا. (یادداشت به خط مؤلف). پنهانی است که مشاهده ٔ آن غیر را درست نیاید. (تعریفات میرسیدشریف):
صبغهاﷲ چیست ؟ رنگ خُم ّ هو
پیسه ها یک رنگ گردد اندر او.
مولوی.
فکر ما تیری است از هو در هوا
در هوا کی پایدار آید ندا؟
مولوی.
باد در مردم هوا و آرزوست
چون هوا بگذاشتی پیغام هوست.
مولوی.

هو. [هََ وو] (ع اِ) کرانه. || روزن خانه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

هو. [هََ / هُو] (اِ) خبر بی اصل. خبر دروغ. سروصدا درباره ٔ چیزی که حقیقت ندارد. چُو.
- هو انداختن، خبری بی اساس را در میان مردم شایع کردن.
- هوچی، کسی که خبرهای بی اساس را برای منافع خود شایع کند.
- هو کردن، درباره ٔ کسی خبر بی اساس و زیان آور انتشار دادن و او رادر نظر مردم پست کردن.
- یک هو، غفلهً. بی خبر. ناگاه.

هو. [هَُ وَ] (ع ضمیر) ضمیر واحد مذکر غایب یعنی او و آن. (ناظم الاطباء).

هو. [هََ / هُو] (اِ) زردآب و ریمی را گویند که از زخم و جراحت برمی آید. || آب دزدیدن زخم و جراحت را نیز گفته اند. (برهان). و در این صورت هو مبدل اَو و آب است. (از انجمن آرا). || ماه. قمر. || ابر. (ناظم الاطباء).

هو. (اِ) آه و نفس. (برهان). هوی.رجوع به هوی شود. || (اِ صوت) کلمه ای است که از برای آگاهانیدن و خبر کردن گویند. (برهان).
- های و هو یا هیاهو، به معنی هلالوش و بانگ و فریاد و مشغله است:
چه عاشق است که فریاد دردناکش نیست
چه مجلس است کز او های و هو نمی آید.
سعدی.
|| در اصطلاح عرفا و اهل معنی به معنی ناله و زاری به درگاه حق تعالی است:
چون گوزنان هویی از جان برکشم
کآن شکار آهوان بدرود باد.
خاقانی.
در آن ساعت که ما مانیم و هویی
ز بخشایش فرومگذار مویی.
نظامی.
گه به یک حمله سپاهی می شکست
گه به هویی قلب گاهی می درید.
حافظ.

فرهنگ عمید

هو

چرک و زرداب زخم،
* هو کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] چرک و آماس کردن زخم،

صدا، آواز، فریاد، بانگ،
* هو کردن: (مصدر متعدی) [عامیانه]
سر و صدا راه انداختن،
کسی را با جار‌و‌جنجال بدنام و بی‌آبرو کردن،

فرهنگ عوامانه

هو

دفعه و بار و مرتبه است گویند یک هو یعنی غفلتا.

فرهنگ فارسی آزاد

هو هو

هُوَ هُوَ، اتحاد بالذات است یعنی واحد بود حقیقت دو چیز ولو به ظاهر متفاوت باشند،

معادل ابجد

هو زدن

72

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری