معنی والس یوهان اشتراوس

حل جدول

والس یوهان اشتراوس

دانوب آبى

والس معروفی از یوهان اشتراوس

دانوب آبی

لقب یوهان اشتراوس پسر

سلطان والس

اثر یوهان اشتراوس

دانوب آبى

از اپراهای اشتراوس

رویای والس

فرهنگ فارسی هوشیار

والس

فرانسوی چرخوشت (اسم) نوعی رقص سه ضربی که شامل دو نوع است: والس آهسته والس تند یا والس وینی.

لغت نامه دهخدا

اشتراوس

اشتراوس. [اِ] (اِخ) یوهان آهنگ ساز رقص. متولد بسال 1804 م. و متوفی بسال 1849 م. در وین.وی دومین رئیس ارکستر «لانر» گشت و نبوغ خاصی در موسیقی رقص از خود آشکار ساخت و ارکستری تشکیل داد که خود در رأس آنان به اجرای آهنگهائی که ساخته ٔ خود بود، پرداخت و مسافرتی بشهرهای دیگر کرد. آنگاه رئیس بال دربار وین گردید. والسهای وی مشهور است، از آن جمله: تاگلیونی، گابریل، ارکستر ویکتوریا، سسیل، لابوایادر، اتنل الکتریک و غیره. وی پدر یوهان اشتراوس آهنگساز معروف اتریشی است.

اشتراوس.[اِ] (اِخ) داوید فریدریش. از دانشمندان آلمانی علوم دینی که بسال 1808 م.در شهر لودویگسبورک (وورتمبرگ کنونی) متولد شد و بسال 1874 م. درگذشت. وی ترجمه ٔ احوال حضرت عیسی را بسبکی منتشر کرد که با عقاید عمومی مسیحیان مخالف بود و از این رو او را از مقام دینی وی برکنار کردند. امااثر وی شهرتی بسزا یافت و بتوسط «لیتره ٔ» معروف در 4 جلد به فرانسه ترجمه شد. بعدها مؤلف بتقلید از ارنست رنان کتاب دیگری درخور فهم عوام هم نوشته است.

اشتراوس. [اِ] (اِخ) یوهان. (1825- 1899 م.). آهنگساز اتریشی پسر یوهان اشتراوس سابق الذکر. در وین متولد شد و در همانجا بدرود حیات گفت. وی از اوان جوانی بعنوان آهنگساز موسیقی رقص مشهور شد ودر کنار پدرش ارکستری تشکیل داد و پس از مدتی پختگی مدیریت آنرا بدست آورد. و با نوازندگان خود به پاریس، برلن، لندن و سن پطرزبورگ رفت و از شهرهای مزبور دیدن کرد، آنگاه به امریکا رهسپار شد. والسهایش عبارتند از: زندگی هنرمند، هزار و یک شب، زیبای ایتالیا، بوسه و غیره. این آهنگها شهرت کامل یافت. مشهورترین اینها «دانوب آبی » است که برای وینی ها مانند یک سمفونی تلقی شد. وی در «اُپرت » هم آهنگهائی ساخت و در این قسمت قریحه ٔ مطبوع و قابل توجهی از خود بروز داد.
آثار مهم وی عبارتند از: اندیگو (1871). کارناوال رم (1873). دی فله درموس (1874). کاگلیوسترو (1875). ماتیوسالم (1877). کلین مایارد (1878). دستمال ملکه (1880). لاگر د فم (1881). شبی در ونیز (1883). بارن تزیگان (1885). سمپلسیو (1887). کاوالیه پاسمان (1892). لا پرنسس نینت (1893). گابوکا (1893). لا دِاس ریزون (1897).

یوهان

یوهان. [ی ُ] (اِخ) گوتفرید وتسشتاین (1256 هَ. ق. / 1840 م. - 1323 هَ. ق. / 1905 م.). خاورشناس آلمانی که از طرف کشورش در دمشق کنسول بود و در آنجا عربی را فراگرفت و مخطوطات گرانبها و نفیس گرد آورد و به برلن بازگشت و دو کتاب «مقدمهالادب » و «معجم العربیه و الفارسیه» زمخشری را منتشر ساخت و خاطرات و شرح سفر خود را به حوران و بادیهالشام به آلمانی نوشت. (از اعلام زرکلی).

یوهان. [ی ُ] (اِخ) لودویک برکهارت. خاورشناس و جهانگرد سویسی. به سال 1199 هَ. ق. / 1784 م. در لوزان متولد شد و به سال 1806 م. به انگلستان رفت و در لندن و کمبریج تدریس کرد. آنگاه به حلب رفت و عربی را فراگرفت و قرائت قرآن کرد و در اسلام تفقه نمود و تدمر ودمشق و مصر و نوبه و شمال سودان را دیدن کرد و سپس به سوی حجاز برگشت و در حالی که مسلمان شده بود و یا تظاهر به اسلام می کرد نام خود را به ابراهیم بن عبداﷲ برگرداند. مناسک حج را به جای آورد و سه ماه در مکه اقامت کرد و به سال 1817 م. در قاهره درگذشت. وی همه ٔ مخطوطات خود را به دانشگاه کمبریج وقف کرد. نوشته های او را که همگی درباره ٔ خاطرات و یادداشتهای سفر می باشد جمعیت افریقائیان در انگلیس نشر کردند. یوهان که انگلیسیان او را «جون لویس » گویند به عربی «امثال عربیه» با ترجمه ٔ انگلیسی دارد. (از اعلام زرکلی).