معنی واویلا

واویلا. [وَ] (ع صوت مرکب) کلمه ٔ افسوس مأخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند. (ناظم الاطباء). به معنی افسوس، چه لفظ وا کلمه ٔ ندبه است و ندبه به ضم به معنی نوحه ٔ ماتم و ویل به معنی افسوس و اندوه و در آخر الف برای مد صوت که در حالت ندبه در آخر الفاظ پیدا می کنند. (غیاث اللغات) (آنندراج). ای وای ! دریغا! حسرتا!:
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.
مولوی.
- امثال:
پیش از مرگ و واویلا ؟!

[ع.] (شب جم.) افسوس ! دریغ !

کلمۀ افسوس که در نوحه و ماتم استعمال می‌کنند،
مصیبت و حادثۀ بزرگ،

حرف افسوس

افسوس، دریغا، وااسفا، واحسرتا، هیهات

کلمه افسوس که در نوحه و ماتم گفته شود

54