معنی واویلا

لغت نامه دهخدا

واویلا

واویلا. [وَ] (ع صوت مرکب) کلمه ٔ افسوس مأخوذ از تازی که در نوحه و ماتم استعمال کنند. (ناظم الاطباء). به معنی افسوس، چه لفظ وا کلمه ٔ ندبه است و ندبه به ضم به معنی نوحه ٔ ماتم و ویل به معنی افسوس و اندوه و در آخر الف برای مد صوت که در حالت ندبه در آخر الفاظ پیدا می کنند. (غیاث اللغات) (آنندراج). ای وای ! دریغا! حسرتا!:
چون کند جان واژگونه پوستین
بانگ واویلا برآید ز اهل دین.
مولوی.
- امثال:
پیش از مرگ و واویلا ؟!

فرهنگ عمید

واویلا

کلمۀ افسوس که در نوحه و ماتم استعمال می‌کنند،
مصیبت و حادثۀ بزرگ،

فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی هوشیار

واویلا

کلمه افسوس که در نوحه و ماتم گفته شود


واویل

واویلا

فرهنگ معین

واویلا

[ع.] (شب جم.) افسوس ! دریغ !

مترادف و متضاد زبان فارسی

واویلا

افسوس، دریغا، وااسفا، واحسرتا، هیهات

معادل ابجد

واویلا

54

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری