معنی وحدانیت

وحدانیت. [وَ نی ی َ] (ع مص جعلی، اِمص) احدیت. حالت یگانه. (اقرب الموارد) (المنجد). یکتایی. یگانگی. تنهایی و یگانگی و وحدت. (ناظم الاطباء): قسم به وحدانیت خدا:
ز هر شمعی که جویی روشنایی
به وحدانیتش یابی گوایی.
نظامی.
به وحدانیت حق جل و علا اقرار کردید. (گلستان سعدی).
- وحدانیت خدا، یگانگی خدا. (ناظم الاطباء).

(وَ یَّ) [ع. وجدانیه] (مص جع.) یگانگی، یکتایی.

یگانگی، یکتایی، حالت تنهایی و انفراد،
یکتایی و یگانگی خداوند،

یگانگی، یکتایی

یکتایی

Monotheism, Oneness

یکتائی، یگانگی، تنهائی و وحدت

وَحدانِیَّت، یکتائی، واحد بودن (وحدانیت خدا)، ایضاً: حالت تنهائی و تَوَحُّد، قِلَّت و کمیّ (ضد کثرت)،

479