معنی وشت

خوب، خوش، نیکو: گفت ریشت شد سپید از حال گشت / خوی زشت تو نگردیده‌ست وشت (مولوی۱: ۹۹۰)،

Dance, Well

وشت. [وَ] (ص) خوب و خوش و نیکو. (برهان) (ناظم الاطباء). وش. (آنندراج):
گفت ریشت شد سفید از حال گشت
خوی زشت تو نگردیده ست وشت.
مولوی.
|| (اِ) خوبی و نیکویی. (ناظم الاطباء). || واحدهای کوچک سپاهیان (در عهد ساسانی). (فرهنگ فارسی معین از کریستنسن، ساسانیان ص 210 ترجمه چ 2 ص 237) (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). || رقص. (برهان) (فرهنگ فارسی معین). جست وخیز و رقص. (ناظم الاطباء). رقاصی. (برهان) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین). پای کوبی. (فرهنگ فارسی معین). || صفیر. صوت و صدایی که از دهن خارج میکنند دروقتی که آن را منقبض کرده باشند مانند صدایی که در آب دادن به اسب میکنند. (ناظم الاطباء). || حدود مملکت دشمن. || زخم پشت اسب. (ناظم الاطباء).

وهشت وشت. [وَ هَِ وِ] (اِ مرکب) نام روز پنجم از خمسه ٔ مسترقه. (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به وهشت شود.

(وَ) (ص.) خوب، خوش، زیبا.

(~.) (اِ.) رقص، پای کوبی.

جا افتادن آش یا خورشت

حرکت ناگهانی – جهش

مرتعی است در حومه ی تنکابن

رشد کردن درخت، جهیدن و پریدن

جا افتادن خورشت

نهال تازه رسته و کوتاه

از جان گذشته

خوب، خوش، نیکو، رقص، پای کوبی، زیبا

(اسم) هر یک از روزهای پنجه دزدیده (خمسه مسترقه) را بنام یکی از فصلهای گاتها نامیده اند و ((وهیشتواشت گاه)) یا ((وهشت وشت)) نام روز پنجم است.

فرانسوی وشت سنگین (وشت رقص)

706