معنی وقیح

وقیح. [وَ] (ع ص) (رجل...الوجه) سخت روی یا کم شرم. (المنجد) (اقرب الموارد). بی شرم. (غیاث اللغات) (آنندراج). شوخ روی. (تاج المصادر بیهقی):
هست چون قمری طناز و وقیح
هست چون طوطی غماز و نمیم.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 658).
آن خدایی که تو را بدبخت کرد
روی زشتت را وقیح و سخت کرد.
مولوی.
گر فسونی یاد داری از مسیح
کو لب و دندان عیسی ای وقیح.
مولوی.

(وَ) [ع.] (ص.) بی شرم و حیا.

بی‌شرم، شوخ‌چشم، بی‌حیا، پررو و گستاخ،
زشت، ناپسند،

بیشرم

گستاخ، بی شرم

بی شرم

بی‌ادب، بی‌چشم‌ورو، بی‌حیا، بی‌شرم، پررو، دریده، شوخ، گستاخ، هتاک،
(متضاد) کم‌رو، محجوب

Audacious, Barefaced, Brazen, Daring, Flagrant, Foulmouthed, Immodest, Insolent, Obscene, Obscenity, Off-Color, Raunchy, Raw, Rude, Shameless

صارخ، قبیح

دریده پرور بی شرم (صفت) بی شرم بی حیا پررو.

وَقیح، کم حیا، بدون شرم،

124