معنی وقیح و پررو

بی‌آزرم

بی آزرم

بیشرم

وقیح. [وَ] (ع ص) (رجل...الوجه) سخت روی یا کم شرم. (المنجد) (اقرب الموارد). بی شرم. (غیاث اللغات) (آنندراج). شوخ روی. (تاج المصادر بیهقی):
هست چون قمری طناز و وقیح
هست چون طوطی غماز و نمیم.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 658).
آن خدایی که تو را بدبخت کرد
روی زشتت را وقیح و سخت کرد.
مولوی.
گر فسونی یاد داری از مسیح
کو لب و دندان عیسی ای وقیح.
مولوی.

پررو. [پ ُ] (ص مرکب) در تداول عامه، بی شرم. سمج. بسیار بی شرم. سخت روی. دریده. وَقیح. وَقاح. سِترگ. شوخ. بی حیا. مقابل کم رو، محجوب، خجل. شرمگین. شرمناک.
- امثال:
من کمرو بچه های محله پررو.
رجوع به امثال و حکم شود.

بی‌شرم، شوخ‌چشم، بی‌حیا، پررو و گستاخ،
زشت، ناپسند،

دریده پرور بی شرم (صفت) بی شرم بی حیا پررو.

بی‌ادب، بی‌چشم‌ورو، بی‌حیا، بی‌شرم، پررو، دریده، شوخ، گستاخ، هتاک،
(متضاد) کم‌رو، محجوب

بی‌آزرم، بی‌ادب، بی‌حیا، بی‌شرم، چشم‌دریده، گستاخ، وقیح 2، جسور، مصر،
(متضاد) کمرو

(وَ) [ع.] (ص.) بی شرم و حیا.

دریده، بی شرم، بی حیا. [خوانش: (ص مر.) (ی) (پُ)]

گستاخ، بی شرم

وَقیح، کم حیا، بدون شرم،

بی شرم

صارخ، قبیح

538