معنی ویران گشتن
لغت نامه دهخدا
ویران گشتن. [گ َ ت َ] (مص مرکب) خراب شدن:
جهان گشت ویران ز کردار اوی
غنوده شد آن بخت بیدار اوی.
فردوسی.
چون به خانه ی ْ مرغ اشتر پا نهاد
خانه ویران گشت و سقف اندرفتاد.
مولوی.
حل جدول
انهدام
معادل ابجد
1037