معنی ویسه
لغت نامه دهخدا
ویسه. [وَ س َ] (اِخ) دهی است مرکز دهستان ویسه ٔ بخش مریوان شهرستان سنندج. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
ویسه. [س َ / س ِ] (اِخ) به معنی ویس است که معشوقه ٔ رامین باشد. (برهان):
اگر لختی ز تندی رام گردم
چو ویسه در جهان بدنام گردم.
نظامی.
درآورده به ویسه دست رامین
چو زرین طوقی اندر سرو سیمین.
نظامی (از آنندراج).
چو ویسه فتنه ای در شهدبوسی
چودایه آیتی در چاپلوسی.
نظامی.
رجوع به ویس (اِخ) شود.
ویسه. [س َ / س ِ] (اِخ) نام پدر پیران سرلشکر افراسیاب. (برهان) (آنندراج).
ویسه گرد
ویسه گرد. [س َ / س ِ گ ِ] (اِخ) نام شهری است. (فرهنگ شاهنامه):
ز ختلان واز ترمذ و ویسه گرد
ز هر سو سپاه اندرآورد گرد.
فردوسی.
پیران ویسه
پیران ویسه. [ن ِ س َ] (اِخ) پیران. سردار افراسیاب تورانی. رجوع به پیران شود.
حل جدول
نام های ایرانی
پسرانه، از شخصیتهای شاهنامه، نام پدر پیران سپهسالار پشنگ فرمانروای توران
فرهنگ پهلوی
زن موبد، دختر کارن پدر پیران وزیر افراسیاب
واژه پیشنهادی
لهاک
نام همسر پیران ویسه
گلشهر
گلشهر
همسر پیران ویسه و مادر جریره
گلشهر
نام پهلوان ایرانی برادر پیران ویسه
گلباد
معادل ابجد
81