معنی پاتن | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

پاتن

پاتن. [ت َ] (فرانسوی، اِ) کفشی که در گل پوشند. || تخت کفشی از چوب یا فلز که زیر آن تیغه ای آهنین از طول هست و آنرا برای لغزیدن و سُریدن روی یخ بزیر کفش بندند و این کار نوعی ورزش زمستانی است.

پاتن. [ت َ] (اِخ) گی. طبیب فرانسوی متولد بناحیت اوآز او بحسن قریحه و ذوق سلیم معروف و نامه های شیرین و دلپسند فکاهی او مشهور است.

پاتن. [ت َ] (اِخ) هانری. عالم لاطینی فرانسوی مؤلف آثار عمده در باب تراژدی های یونان و شعر لاطینی. مولد 1793م. مطابق با 1208 هَ. ق. وفات بسال 1876م. مطابق با1293 هَ. ق.