معنی پاک سرشت
لغت نامه دهخدا
پاک سرشت. [س ِ رِ] (ص مرکب) پاک نهاد.پاک طینت. پاکیزه سرشت. پاک فطرت و جبلّت:
آلودگی خرقه خرابی جهانست
کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی.
حافظ.
فرهنگ معین
(س ِ رِ) (ص مر.) پاک نهاد، پاک - طینت.
فرهنگ عمید
پاکیزهسرشت، پاکنهاد، پاکطینت
اصیل، نجیب،
فرهنگ فارسی هوشیار
اصیل و نجیب (صفت) پاک نهادپاکیزه سرشت پاک طینت پاک فطرت.
معادل ابجد
983