معنی پرآوازه
لغت نامه دهخدا
پرآوازه. [پ ُ زَ / زِ] (ص مرکب) پرآواز. و پرآوازه شدن، مشهور و مشتهر گشتن:
بدو رای زن گفت اکنون گذشت
ازاین کار گیتی پرآوازه گشت.
فردوسی.
درخت کهن میوه ٔ تازه داشت
که شهر از نکوئی پرآوازه داشت.
سعدی (بوستان).
فرهنگ عمید
پربانگ، پرهیاهو،
بسیارمعروف و مشهور،
حل جدول
مترادف و متضاد زبان فارسی
اسم‌ورسم‌دار، اسمی، بنام، شهره، شهیر، مشهور، معروف، نامور،
(متضاد) گمنام
فارسی به انگلیسی
Famous, Immortal, Prestigeful, Renowned
معادل ابجد
222