معنی پسرک باهوش کارتونى

ایکیو سان

ناقلا

زرنگ

هوشیار

ویرا

پسرک. [پ ِ س َ رَ] (اِ مصغر) فرزند خرد. بُنَی ّ: یا بُنَی ّ؛ پسرک من.

پسرک. [پ ِ س َ رَ] (اِخ) نام یکی از دیه های کوهسار استراباد. (مازندران و استراباد رابینو ص 129 و 162).

باهوش. (ص مرکب) کسی که هوش دارد. هوشمند. زیرک. کَیِّس. هوشیار:
بدین داستان زد یکی مهرنوش
پرستار باهوش و پشمینه پوش.
فردوسی.
شکیبا و باهوش و رای و خرد
هزبر ژیان را به دام آورد.
فردوسی.
بدان مرد باهوش و با رای و شرم
بگفتند با لابه بسیار گرم.
فردوسی.
|| آگاه. بیدار. زنده:
نمی دانم آن شب که چون روز شد
کسی بازداند که باهوش بود.
سعدی (طیبات).
و رجوع به هوش شود.
- با هوش آمدن، به هوش آمدن. بخود آمدن. مقابل از خود رفتن و بیخود شدن. افاقه. فواق. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان القرآن).
- با هوش دل، که هشیار باشد. نبیه:
یکی مرد باهوش دل برگزید
به ایران فرستاد چون می سزید.
فردوسی.

پسرو، پسربچه، پسر کوچک،

(اسم) پسر کوچک فرزند خرد.

Knabe [noun]

ریدک

(ص مر.) آن که دارای هوش قوی است، هوشمند.

sveglio

انیق، ذکی، فحم، لامع، متحمس، متردد، واسع الاطلاع

1273