معنی پشیمانى

ندامت

و هر کس که ستم کرده، اگر تمامى آنچه روى زمین است در اختیار داشته باشد، (همه را از هول عذاب،) براى نجات خویش مى‏دهد! و هنگامى که عذاب را ببینند، (پشیمان مى‏شوند؛ امّا) پشیمانى خود را کتمان مى‏کنند (، مبادا رسواتر شوند) ! و در میان آنها، بعدالت داورى مى‏شود؛ و ستمى بر آنها نخواهد شد!

و هر کس که ستم کرده، اگر تمامى آنچه روى زمین است در اختیار داشته باشد، (همه را از هول عذاب،) براى نجات خویش مى‏دهد! و هنگامى که عذاب را ببینند، (پشیمان مى‏شوند؛ امّا) پشیمانى خود را کتمان مى‏کنند (، مبادا رسواتر شوند) ! و در میان آنها، بعدالت داورى مى‏شود؛ و ستمى بر آنها نخواهد شد!

و مستضعفان به مستکبران مى‏گویند: «وسوسه‏هاى فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهى ما شد)، هنگامى که به ما دستور مى‏دادید که به خداوند کافر شویم و همتایانى براى او قرار دهیم!» و آنان هنگامى که عذاب (الهى) را مى‏بینند پشیمانى خود را پنهان مى‏کنند (تا بیشتر رسوا نشوند) ! و ما غل و زنجیرها در گردن کافران مى نهیم؛ آیا جز آنچه عمل مى‏کردند به آنها جزا داده مى‏شود؟!

و مستضعفان به مستکبران مى‏گویند: «وسوسه‏هاى فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهى ما شد)، هنگامى که به ما دستور مى‏دادید که به خداوند کافر شویم و همتایانى براى او قرار دهیم!» و آنان هنگامى که عذاب (الهى) را مى‏بینند پشیمانى خود را پنهان مى‏کنند (تا بیشتر رسوا نشوند) ! و ما غل و زنجیرها در گردن کافران مى نهیم؛ آیا جز آنچه عمل مى‏کردند به آنها جزا داده مى‏شود؟!

این در زمانى خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع [= روز رستاخیز] گردآورى مى‏کند؛ آن روز روز تغابن است (روز احساس خسارت و پشیمانى) ! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را مى‏بخشد و او را در باغهایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد مى‏کند، جاودانه در آن مى مانند؛ و این پیروزى بزرگ است!

این در زمانى خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع [= روز رستاخیز] گردآورى مى‏کند؛ آن روز روز تغابن است (روز احساس خسارت و پشیمانى) ! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را مى‏بخشد و او را در باغهایى از بهشت که نهرها از زیر درختانش جارى است وارد مى‏کند، جاودانه در آن مى مانند؛ و این پیروزى بزرگ است!

آیا آنها جز انتظار تأویل آیات (و فرا رسیدن تهدیدهاى الهى) دارند؟ آن روز که تأویل آنها فرا رسد، (کار از کار گذشته، و پشیمانى سودى ندارد؛ و) کسانى که قبلاً آن را فراموش کرده بودند مى‏گویند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند؛ آیا (امروز) شفیعانى براى ما وجود دارند که براى ما شفاعت کنند؟ یا (به ما اجازه داده شود به دنیا) بازگردیم، و اعمالى غیر از آنچه انجام مى‏دادیم، انجام دهیم؟!» (ولى) آنها سرمایه وجود خود را از دست داده‏اند؛ و معبودهایى را که به دروغ ساخته بودند، همگى از نظرشان:گم مى‏شوند. (نه راه بازگشتى دارند، و نه شفیعانى!)

آیا آنها جز انتظار تأویل آیات (و فرا رسیدن تهدیدهاى الهى) دارند؟ آن روز که تأویل آنها فرا رسد، (کار از کار گذشته، و پشیمانى سودى ندارد؛ و) کسانى که قبلاً آن را فراموش کرده بودند مى‏گویند: «فرستادگان پروردگار ما، حق را آوردند؛ آیا (امروز) شفیعانى براى ما وجود دارند که براى ما شفاعت کنند؟ یا (به ما اجازه داده شود به دنیا) بازگردیم، و اعمالى غیر از آنچه انجام مى‏دادیم، انجام دهیم؟!» (ولى) آنها سرمایه وجود خود را از دست داده‏اند؛ و معبودهایى را که به دروغ ساخته بودند، همگى از نظرشان:گم مى‏شوند. (نه راه بازگشتى دارند، و نه شفیعانى!)

403