معنی پنی سیلین

پنی سیلین. [پ ِ] (فرانسوی، اِ) داروی ضدمیکروب قوی که از کشت نوعی کپک بدست می آید.

(پِ) [فر.] (اِ.) نوعی آنتی بیوتیک که به صورت پودر، پماد، آمپول و قرص برای از بین بردن میکرب ها و باکتری ها مورد استفاده قرار گیرد.

(مُ) [انگ.] (اِ.) داروی ضد باکتری از دسته پنی سیلین ها.

کشف فلمینگ

نخستین داروی آنتی بیوتیک

اولین داروی آنتی بیوتیک

الکساندرفلمینگ

الکساندر فلمینگ

فلمینگ

الکساندر فلمینگ

بنسلین

نوعی داروی آنتی‌بیوتیک که اثر شدیدی در کشتن بسیاری از میکروب‌ها دارد. در معالجۀ ذات‌الریه و زخم‌های چرک‌آلود و امراض مقاربتی به کار می‌رود. آن را به‌صورت محلول تزریق می‌کنند یا مانند گَرد روی زخم می‌پاشند. از یک قسم کفک موسوم به «پنیسیلیوم نوتاتوم» گرفته می‌شود. δ در سال ۱۹۲۹ در لندن توسط دکتر فلمینگ کشف شد،

Penizillin (n)

در درمان عفونت های ریوی , عفونت پرده مغز (مننژیت) , دیفتری, سفلیس

الکساندر فلمینگ

222