معنی پوزه

پوزه. [زَ / زِ] (اِ) پیرامون و گرداگرد دهان. پوز. فرطوسه. فرطیسه. بتفوز. مجموع دهان و فکین حیوان. فوز. زفر. بدفوز. فریش. فش. فرنج. فوزه. تانول. (لغت نامه ٔ اسدی). کلفت. || دهان بند. فنطیسه. فطیسه. || تنه ٔ درخت. (برهان). پوز. (برهان). پوژه. (شعوری). ساق درخت. تنه: پوزه ٔ درخت. || ساق پای انسان. (مهذب الاسماء). پوژه. (شعوری).

پوزه. [زِ] (اِخ) ده کوچکی از دهستان ثلاث بخش کنگان شهرستان بوشهر، واقع در 48 هزارگزی جنوب خاور کنگان. کنار راه اتومبیل رو کنگان به لنگه. دارای 50 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).

گرداگرد دهن جانوران، چانه، کسی را به خاک مالیدن شخص پرمدعایی را به شدت تحقیر و سرشکسته کردن. [خوانش: (زِ) (اِ.)]

پوز

چانه.

چانه

Muzzle, Nose, Snout

ختم، خرطوم، کمامه، منقار

پوزه

چانه را گویند.

muso

Einen maulkorb anlegen, Maulkorb (m), Mündung (f), Schnauze (f)

20