معنی پوزه

فارسی به انگلیسی

پوزه‌

Muzzle, Nose, Snout

گویش مازندرانی

پوزه

پوزه


پوزه بند

پوزه بند

لغت نامه دهخدا

پوزه

پوزه. [زَ / زِ] (اِ) پیرامون و گرداگرد دهان. پوز. فرطوسه. فرطیسه. بتفوز. مجموع دهان و فکین حیوان. فوز. زفر. بدفوز. فریش. فش. فرنج. فوزه. تانول. (لغت نامه ٔ اسدی). کلفت. || دهان بند. فنطیسه. فطیسه. || تنه ٔ درخت. (برهان). پوز. (برهان). پوژه. (شعوری). ساق درخت. تنه: پوزه ٔ درخت. || ساق پای انسان. (مهذب الاسماء). پوژه. (شعوری).

پوزه. [زِ] (اِخ) ده کوچکی از دهستان ثلاث بخش کنگان شهرستان بوشهر، واقع در 48 هزارگزی جنوب خاور کنگان. کنار راه اتومبیل رو کنگان به لنگه. دارای 50 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).


پوزه گاو

پوزه گاو. [زَ] (اِخ) پوزه گاه. قریه ای است در دوفرسنگی شمالی بندر ریگ در ناحیه ٔ حیات داود. رجوع به پوزه گاه شود.


پوزه لنگر

پوزه لنگر. [زَ ل َ گ َ] (اِخ) محلی در مشرق کال از ناحیه فراه.


پوزه باریک

پوزه باریک. [زَ / زِ] (ص مرکب) دارای زنخ لاغر و بی گوشت.

فرهنگ معین

پوزه

گرداگرد دهن جانوران، چانه، کسی را به خاک مالیدن شخص پرمدعایی را به شدت تحقیر و سرشکسته کردن. [خوانش: (زِ) (اِ.)]

حل جدول

پوزه

چانه

چانه.

فارسی به ایتالیایی

فارسی به آلمانی

پوزه

Einen maulkorb anlegen, Maulkorb (m), Mündung (f), Schnauze (f)

فرهنگ عمید

پوزه

پوز

فارسی به عربی

پوزه

ختم، خرطوم، کمامه، منقار

فرهنگ عوامانه

پوزه

چانه را گویند.

معادل ابجد

پوزه

20

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری