معنی پیاده رو

پیاده رو. [دَ / دِ رَ / رُو] (اِ مرکب) قسمتی از دو طرف راه یا خیابان یا کوچه که گذرگاه پیادگان فقط می باشد. مقابل سواره رو، بمعنی قسمت میانی رهگذر یا خیابان. هریک از دو کناره یا بر خیابان برای رفتن پیادگان. پیاده گرد. || (نف مرکب) آنکه غیر سواره رود.آنکه با پای خود بی مرکبی طی طریق کند. مجرد رو. (آنندراج): مردم پیاده رو را حال بتر از این بود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 626). و مردم آن جمله ایراهستان سلاح ور باشند و پیاده رو و دزد و راه زن. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 132). و مردم پیاده رو و سلاح ور و دزد و خونخواره باشند. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 141).
در حضرتش از علو پایه
ارواح پیاده روچو سایه.
میرزا فصیحی (از آنندراج).

(~. رُ) (اِمر.) قسمی از دو جانب خیابان که محل رفت و آمد عابران پیاده است.

هریک از دو طرف خیابان که مردم پیاده از آنجا آمدوشد می‌کنند،
(صفت فاعلی) کسی که مسیری را بدون استفاده از وسیلۀ نقلیه طی می‌کند،

معبر کنار خیابان

Pavement, Sidewalk

kaldırım

رصیف، مشی، ممشی، هامش

هر یکطرف از دو طرف خیابان که مردم پاده از آنجا آمد وشد میکنند

pedonale

marciapiede

Bürgersteig (m), Gang (m), Gehen, Laufen, Spazieren, Spazierengehen, Spaziergang (m)

228