معنی چراغ آسمان
لغت نامه دهخدا
چراغ آسمان. [چ َ / چ ِ غ ِ س ْ / س ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) چراغ آسمانی. کنایه از آفتاب. (آنندراج). آفتاب. (ناظم الاطباء). چراغ جهانتاب.چراغ سپهر. چراغ جهان. چراغ عالم افروز:
گرچه از کبریت بفروزد چراغ
زو چراغ آسمان پوشیده اند.
خاقانی.
رجوع به چراغ آسمانی و چراغ سپهر شود.
|| ماهتاب. (ناظم الاطباء).
حل جدول
ماه
فرهنگ فارسی هوشیار
کنایه از ماه و آفتاب است
معادل ابجد
1356