معنی چراغ بادی
لغت نامه دهخدا
چراغ بادی. [چ َ / چ ِ غ ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) چراغی که در جای بدون سقف روشن کنند و برای اینکه از باد خاموش نشود محفظه ای برای آن تعبیه کنند. چراغی که از باد خاموش نشود. فانوس. چراغ توری. نوعی چراغ نفتی دارای فتیله و لامپ که ساختمان مخصوص دارد و از باد خاموش نمیشود.
حل جدول
فَنار
فارسی به انگلیسی
Hurricane Lamp, Lantern
فارسی به عربی
فانوس
معادل ابجد
1221