معنی چراغ قوه

چراغ قوه. [چ َ / چ ِ ق ُوْ وَ / وِ] (اِ مرکب) چراغی که بوسیله ٔ قوه ٔ برق (باطری) روشن شود. چراغ دستی کوچکی که بوسیله ٔ باطریهای کوچک روشن شود. چراغ جیبی. چراغ دستی. رجوع به چراغ دستی شود.

نوعی چراغ دستی قابل حمل که با باتری خشک کار می‌کند

نوعی چراغ دستی قابل حمل که با باتری خشک کار می کند

چراغ دستی

چراغ دستی

Flashlight, Torch

el feneri

مصباح، مصباح کاشف

pila

Taschenlampe (f)

1315