معنی کانا

کانا. (ص) نادان و ابله و احمق و بی عقل. (برهان) (اوبهی) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (شعوری ج 2 ورق 229 الف). چلازه: خویشتن کانا ساخته بود [ازهربن یحیی] چیزهایی کردی که مردمان از آن بخندیدندی. (تاریخ سیستان ص 269).
زن چو این بشنیده شد خاموش بود
کفشگر کانا و مردی لوش بود.
رودکی.
اگر چه گو سروبالا بود
جوانی کند پیر کانا بود.
فردوسی.
که پیر فریبنده کانا بود
اگر چند پیروز و دانا بود.
فردوسی.
چو مهر مهر او خواند شود کانا چو فرزانه
چو کان کین او کاود شود فرزانه چون کانا.
قطران.
نبینی بر گه شاهی مگر غدار بی باکی
نیابی بر سر منبر مگر زراق کانایی.
ناصرخسرو.
ره دین گرد هر که دانا بود
به دهر آن گراید که کانا بود.
اسدی.
مرترا خصم دشمن دانا
بهتر از دوستان همه کانا.
سنایی.
نه دمنه چون اسد نه درمنه چو سنبله ست
هر چند نام بیهده کانا برافکند.
خاقانی.
|| (اِ) چوب بن خوشه ٔ انگورو خرما را نیز گویند. || پاره ای از خوشه ٔانگور و خرما را گفته اند. (برهان) (ناظم الاطباء).

کانا. (اِخ) شهری است در ناحیه ٔ داهومی واقع در خلیج گینه بین نیجریه و توگو نزدیک آبومی شهر مقدس قدیمی که مقبره ٔ شاهان در آنجا بوده است و امروز بصورت ویرانه است.

کانا. (اِخ) او نخستین کسی است که در بخارا سکه زد:... پادشاهی بود نام او«کانا» بخارا خدات و او سی سال بخارا را پادشاه بودو در بخارا بازارگانی به کرباس و گندم بود وی را آگاه کردند که در دیارهای دیگر سیم زده اند و او فرمان داد تا در بخارا سکه زدند از سیم ناب و بر آن صورت وی را با تاج نقش کردند. (تاریخ بخارا صص 34- 36).

نادان، ابله، احمق، کودن: مر تو را خصم و دشمن دانا / بهتر از دوستان همه کانا (سنائی۱: ۴۴۸)،

(صفت) نادان ابله احمق: } خویشتن کانا ساخته بود چیز هایی کرد که مردمان از آن بخندید (ند) ی ‎. { (تاریخ سیستان)

(ص.) نادان، ابله، بی خرد.

کم‌عقل

کم عقل و نادان

تابلویی از پائولو ورونز

کانا

کانا

کانا

ابله، احمق، خل، زودباور، کالوس، کالیو، کودن، مدمغ، نادان، ناقص‌العقل،
(متضاد) عاقل

Fool

کانا

72