معنی کتابی از غزاله علیزاده

خانه ادریسی ها

خانه ادریسی ها، دو منظره، شب های تهران

آهوی ماده

غزاله. [غ َ ل َ] اسب محطم بن ارقم. (منتهی الارب).

غزاله. [غ َ ل َ] (اِخ) اسب محطم بن ارقم. (منتهی الارب).

غزاله ٔ فلک. [غ َ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ل َ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از آفتاب جهانتاب است.رجوع به غزاله شود. || برج حمل که برج اول است از دوازده برج فلک. (برهان قاطع) (آنندراج).

کتابی. [ک ِ] (ص نسبی) شرعاً کافری است که به پاره ای از کیشهای کتابهای منسوخ متدین باشد. (از کشاف اصطلاحات الفنون). کافر کتابی که دین منسوخ دارد. (غیاث اللغات):
از علم رهی به معرفت پیدا کن
مانند کتابی که مسلمان گردد.
جلال سیادت (از آنندراج).
|| یهودی. (ناظم الاطباء).
- کافر کتابی، کافری که امت پیغمبری باشد مثل یهود و نصاری و منکر دین محمدی بود. (آنندراج):
ز خط صفحه ٔ رویش نظر نمی گیرم
بسوی عشق چو من کافر کتابی نیست.
ملامفید بلخی (از آنندراج).

تالارها

آهو بره ماده، آفتاب،

بچه آهو که ماده باشد

‎ نامه ای - نیپک، بغلی ‎ (صفت) منسوب به کتاب، کافر کتابی: } از علم رهی بمعرفت پیدا کن خ مانند کتابی که مسلمان گردد ‎. { (جل سیادت) یا کافر کتابی، (اسم) نوعی شیشه مخصوص مشروب بغلی. یا کتابی ایستادن (در اتوبوس و غیره) . مانند کتاب (در قفسه) پهلوی هم و تنگ یکدیگر سر پا ایستادن.

غَزالَه، مُؤنَّث غَزال، ایضاً‚: اول و ابتدا- خورشید بهنگام طلوع،

(زیست‌شناسی) آهوبرۀ ماده،
[مجاز] آفتاب: نماز شام که زرین‌غزاله در پس کوه / نهفته گشت و هوا کرد عزم مشک‌افشان (سلمان ساوجی: ۱۶۷)،
برج حمل،

نوشتاری‌مانند: سخن کتابی،
دارای شکل تخت و کتاب‌مانند: باتری کتابی،
(اسم) ظرف شیشه‌ای با دهانۀ باریک و بدنۀ مکعب‌مستطیل برای نوشیدنی‌های الکلی، بغلی،
(قید) [مجاز] کنار هم و بدون فاصله،
(اسم، صفت نسبی) (فقه) [قدیمی] غیرمسلمان معتقد به یکی از کتاب‌های آسمانی، اهل کتاب،
کتابی زدن: (مصدر متعدی) [قدیمی، مجاز] نوشیدن شراب از شیشۀ کتابی،

دخترانه، آهوی کوهی، آهو بره ماده

1611