معنی کسی را بر سر کاری گذاشتن

گماردن

انگولک کردن

او را ناراحت کردن – با او شوخی کردن

کاری سر. [س َ] (اِخ) نام رود بابل آنگاه که رود بابل از چهل آب فیروزکوه سرچشمه میگیرد و در بابلسر بنام رود بابل نامیده میشود. || نام موضعی بدانجا.

سر کسی تراشیدن. [س َ رِ ک َ ت َ دَ] (مص مرکب) موی سر او را ستردن. || به حال او وارسیدن. (آنندراج):
سر ما سرسری متراش و از سر وا مکن ما را
که ما هم در دیار خود سری داریم و سامانی.
؟ (از آنندراج).

سر در کون کسی گذاشتن. [س َ دَ ن ِ ک َ گ ُت َ] (مص مرکب) مضطرب و بیقرار ساختن. (آنندراج).

سر بر سر کسی نهادن. [س َ ب َ س َ رِ ک َ ن ِ / ن َ دَ] (مص مرکب) پیچش و خصومت کردن. (آنندراج):
سپسی گر سرش نهد بر سر
کمرش بشکند پلنگ مگر.
شفایی (از آنندراج).

سر بر سر کسی داشتن. [س َ ب َس َ رِ ک َ ت َ] (مص مرکب) پیچش و آویزش و خصومت کردن. (آنندراج). سر جنگ داشتن. بستیز بودن:
با تنک حوصله کارش زخردمندی نیست
چشم ما بیهده سر بر سر دریا دارد.
میر جدلی خوانسالاری (از آنندراج).

رو کردن، رفتن، روانه شدن، عازم شدن

خوشه ای که تازه دانه بسته باشد

Tragen [verb]

ملابس

یا سر بسر گذاشتن کسی را. دست انداختن.

بر کسی نوشتن

کسی که زیاد کار می‌کند یا خوب از عهدۀ کاری برمی‌آید، کارکن، فعّال،
[مجاز] مؤثر، اثرگذار: تیر کاری، زخم کاری،
٣. [قدیمی، مجاز] جنگ‌جو، دلیر و جنگاور،
[قدیمی، مجاز] نیکو، خوب،

2455