معنی کشورى که پایتختش ماسرو است

لسوتو

لسوتو

لسوتو

پایتخت کشور لسوتو

پایتخت کشور آفریقایی لسوتو

لسوتو

گابون

جیبوتى، کومور

آندورا

مالاوى

لسوتو

تونس

است. [اَ] (اِ) مخفّف استر. (رشیدی) (مؤید الفضلاء). مخفف استر باشد که از دواب مشهوره است. گویند از جمله متصرفات فرعون است. (برهان) (جهانگیری). || استخوان آدمی و سایر حیوانات. (برهان). و آن مأخوذ است از پهلوی بمعنی تن یا بدن، استخوان. در اوستا است، در سانسکریت اشتی. || تخم و دانه ٔ میوه ها. (برهان). هسته.

است. [اُ] (اِ) سرین و کفل مردم و اسب. (برهان). و ظاهراً با اِست بکسر همزه خلط شده است.

است. [اِ] (ع اِ) کون. دُبُر. بُن. (ربنجنی). نشیمن. حلقه ٔ دبر. تهیگاه. نشستنگاه. نشست جای. رَمادَه. رَماعه. عجز. کفل. (برهان قاطع). سرین. (رشیدی). مقعد. ام سوید. ام سویدا. (المرصع). محسّه. ستَه. محشه. حماء. خواره. (منتهی الارب). قراعه. ام الطنیخه. ام تسعین. ام الخبیص. ام جعر. ام خنور. ام ّخوار. ام ّخوران. ام ّدرز. ام ّوفر. ام ّسکین. ام عامر. (المرصع) (منتهی الارب). ام عزمه. ام عزامه. ام عزیمه. ام عفان. (المرصع). ج، اَستاء، آسات. (ربنجنی):
گفتی بنزد خواجه که آن غزنوی غر است
تا زآن سبب مرا ببری نزد خواجه آب
چون تو دروغ گفتی، داد از طریق است
هم لفظ غزنوی بمصحف ترا جواب.
سنائی.
بفرق یلان چون تبرزین رسید
گذر کرد از است و بر زین رسید.
؟
|| است الدهر؛ از قدیم. همیشگی زمانه و اول آن: فعلت ذاک علی است الدهر؛ کردم این کار بر اول زمانه. مازال فلان علی است الدهر مجنوناً؛ ای لم یزل یعرف ُ بالجنون. کان ذلک علی است الدهر؛ همواره بود. || است الکلبه؛ سختی و بلا و امر منکر. لقیت منه است الکلبه؛ ناپسندی دیدم از وی. || است المتن، صحراء. (منتهی الارب). بیابان. || یابن استها؛ کنایه است از برگردانیدن پدرش مادر وی را از کاری. (منتهی الارب). || باست فلان، دشنامی است عرب را. || ترکته باست الارض، گذاشتم او را محتاج و درویش. || ما لک است مع استک، نیست ترا عون و مددکاری. (منتهی الارب).

3032