معنی کنایه از ادم میانسال

جا افتاده

مسن

جاافتاده

جا افتاده

جا افتاده

ادم. [اَ دَ] (ع اِ) اسم جمع ادیم. چرم.

ادم. [اُ] (ع ص، اِ) ج ِ آدَم. گندم گونان. || ج ِ اَدمانه.

ادم. [اُ دُ] (اِخ) یکی از قراء طائف است. (معجم البلدان).

ادم. [اَ دَم م] (ع ن تف) نعت تفضیلی از دَم ّ. مالیده تر.
- امثال:
ادم ّ من الوباره.
ادم ّ من بعره.

ادم. [اَ دَ] (ع اِ) قبر. گور. || قسمی خرما که آنرا برنی نیز نامند.

ادم. [اَ دَ] (اِ) لعل. (آنندراج). این معنی جای دیگر دیده نشد.

ادم. [اَ] (ع اِ) پیشوای قوم و روگاه آنها که شناخته شوند به او. مقتدی. مهتر. اَدمه. اِدام.

ادم. [اِ دُ] (اِخ) ادومه. ناحیتی شامل قسمت جنوبی یهودیه و قسمت شمالی عربستان. رجوع به ادوم شود.

ادم. [اُ] (ع اِ) نانخورش. خورش. قاتق. صبغ. هرچه اصلاح طعام کند چون سرکه و نمک و امثال آن. اِدام. ج، آدام.

ادم. [اُ دُ] (ع ص، اِ) آهوان سپید: والادم من الظباء؛ البیض تعلوهن ّ جدَدٌ فیهن غُبره. (معجم البلدان). || ج ِ اَدیم. || ج ِ اِدام.

331