معنی کنایه از پرخور و خوش خوراک
حل جدول
لغت نامه دهخدا
خوش خوراک. [خوَش ْ / خُش ْ خوَ / خ ُ] (ص مرکب) لذیذ. بامزه. خوشمزه. خوش طعم. خوشخور. || آنکه غذاهای نکو خورد. آنکه غذاهای لذیذ خورد. (از ناظم الاطباء): خِرخِر؛ مرد خوش خوراک خوش پوشاک. (از منتهی الارب). || کنایه از مردم خوشگذران راحت طلب. (از ناظم الاطباء).
پرخور
پرخور. [پ ُ خوَرْ / خُرْ رْ] (نف مرخم مرکب) اَکول. بسیارخوار. پرخوار. جَوّاظ. شکمخواره. بُلَع. بُلَعه.بولع. مِبلع. مقابل کم خور. و رجوع به پرخوار شود.
فرهنگ عمید
فرهنگ معین
مترادف و متضاد زبان فارسی
اکول، بسیارخور، پرخوار، پرخوار، رژد، شکمباره، شکمپرست، شکمو،
(متضاد) کمخوراک
فارسی به عربی
شاره
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
2841