معنی کنایه از چاپلوسی

چاپلوسی. (حامص) تملق. چرب زبانی. خوشامدگویی. دُم لیسه. کرنش. ذَملَقه، چاپلوسی و با همدیگر نرمی نمودن. مَلِق، چاپلوسی و دوستی و نرمی بسیار کردن و به زبان بخشیدن نه به دل. (منتهی الارب): بر درگاه پادشاه چاپلوسی و چرب زبانی کردن. (کلیله ودمنه).
چو ویسه فتنه ای در شهدبوسی
چو دایه آیتی در چاپلوس.
نظامی (خسرو و شیرین).
بر در خرگه، سگان ترکمان
چاپلوسی کرده پیش میهمان.
مولوی.
به دلداری و چاپلوسی و فن
کشیدش سوی خانه ٔ خویشتن.
سعدی (بوستان).
از هواداری ما و تو چو مستغنی است یار
ای رقیب این چاپلوسی و لوندی تا بکی ؟.
کمال خجندی.

چاپلوسی کردن. [ک َ دَ] (مص مرکب) تملق گفتن. به دروغ و ریا و تظاهر سخنی گفتن با عملی انجام دادن. به دروغ و ریا و تظاهر کسی را ستودن یا اظهار کوچکی و ارادت نمودن: تملق، چاپلوسی کردن. تَلین، چاپلوسی کردن. تصلف، چاپلوسی کردن (منتهی الارب).

کاسه‌لیسی

تملق

تملق، چرب زبانی، مجیزگویی، مداهنه

خوش رقصی

لوسانه

مداهنه

هندوانه زیر بغل کسی گذاشتن

لامانی

تبصبص، تصلف، تملق، چرب‌زبانی، مداهنه، دم‌لابه، کرنش، دم‌لیسه، خایه‌مالی، مجیزگویی، کرنش‌گری،

عمل چاپلوس تملق.

Fett (n), Fetten, Schmeicheln [verb], Schmiere (f), Schmieren

چرب‌زبانی، تملق،

تملق، داهن، دهن، مداهنه

206