معنی کندوان | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

کندوان

کندوان. [ک َ دُ] (اِخ) دهی است مرکز دهستان کندوان در بخش ترک شهرستان میانه و 502 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

کندوان. [ک َ دُ] (اِخ) دهی از دهستان نیر در بخش مرکزی شهرستان اردبیل است و 272 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

کندوان. [ک َ دُ] (اِخ) گردنه ای است بین کرج و چالوس. تونلی به طول چهار کیلومتر در این گردنه احداث شده است که یکی از آثار عمرانی رضاشاه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3).

کندوان. [ک َ دُ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای چهارگانه ٔ بخش ترک شهرستان میانه است که در شمال میانه و در دامنه ٔ جنوبی کوه بترقوش (بزکش) واقع است و جمعیت آن 14890 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

گدوک کندوان

گدوک کندوان. [گ َ ک ِ ک َ دُ] (اِخ) نام محلی کنار راه طهران به چالوس میان گچ سر و دونا در 124300گزی تهران.