معنی کنستانتین
لغت نامه دهخدا
کنستانتین. [ک ُ] (اِخ) پاپ (708- 715 م.). (از لاروس).
کنستانتین.[ک ُ] (اِخ) رجوع به قسطنطین و کنستانت اول شود.
کنستانتین. [ک ُ] (اِخ) کنستانتین اول پادشاه یونان متولد 1868 م. در آتن و متوفی 1923. وی درسال 1913 به جانشینی پدرش ژرژ اول به سلطنت رسید و در سال 1917 تبعید شد در سال 1920 دوباره پادشاه گردید و در سال 1922 از سلطنت کناره گرفت. (از لاروس).
حل جدول
دریاچه ای در اتریش
فارسی به انگلیسی
Constantine
فرهنگ فارسی آزاد
کُنْستانتِین، به قُسْطَنطِین مراجعه شود،
معادل ابجد
1041