معنی کنیه امام زمان (عج)

اباصالح

بقیه‌ا...

بقیه الله

سامرا

بقیه الله، حجت الله

عثمان بن سعید، محمدبن عثمان، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سمری

عثمان بن سعید، محمد بن عثمان، حسین بن روح نوبختی، علی بن محمد سمری

ابوجعفر

امام زمان. [اِ م ِ زَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) امام عصر. امامی که در روزگار خود مأمور هدایت مردم است:
بر جان من چو نور امام زمان بتافت
لیل السرار بودم و شمس الضحی شدم.
ناصرخسرو.
زینهارم نهاد امام زمان
نزد ایشان که اهل زنهارند.
ناصرخسرو.
گنجور علم امام زمانست ز اهل بیت
کاین شهر منزلت سوی او از نیا شده ست.
ناصرخسرو.
|| (اِخ) امام دوازدهم شیعه ٔ امامیه ٔ اثناعشری، مهدی بن حسن العسکری. رجوع به ترکیبات امام شود

عج. [ع َج ج] (ع مص) برداشتن آواز و بانگ کردن. (اقرب الموارد) (از شرح قاموس) (منتهی الارب) (از آنندراج). أفضل الحج العج والثج. (لسان العرب). || زجر کردن ناقه را به لفظ عاج عاج. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || نیک ماهر شدن قوم در فنون رکوب. (اقرب الموارد). || سخت وزیدن باد و برانگیختن گرد و غبار را. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || غریدن تندر. (منتهی الارب).

زمان آباد امام قلیخان. [زَ دِ اِق ُ] (اِخ) دهی از دهستان ترک شهرستان ملایر است که 882 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

پیشوای زمان پیشوای دوازدهم رهنمود زمان ع

صفه، عنوان، کنیه، لقب

مجتبی

ابومحمد

338