معنی کیست

کیست. (جمله ٔ استفهامی) کلمه ٔ استفهام است مرکب از که و است که از حروف روابط است، و این در ذوی العقول و غیرذوی العقول مستعمل است، برخلاف «چیست » که در غیرذوی العقول مستعمل می شود. (از آنندراج). که است ؟ چه کس است ؟ (فرهنگ فارسی معین). صورتی یا مخففی از «کی است » و «که است ». کدام کس است. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). کلمه ٔ فعل یعنی کی هست و چه کس است. (ناظم الاطباء). مَن. (ترجمان القرآن) (منتهی الارب):
دمنه را گفتا که تا این بانگ چیست
با نهیب و سهم این آوای کیست ؟
رودکی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیست کش وصل تو ندارد سود
کیست کش فرقت تو نگزاید؟
دقیقی (از یادداشت ایضاً).
نگه کرد تا کیست زیشان سوار
عنان پیچ و گردنکش و نامدار.
فردوسی.
چه گویم که این بچه ٔ دیو کیست
پلنگ دورنگ است یا خود پری است.
فردوسی.
که حسد هست دشمن ریمن
کیست کو نیست دشمن دشمن ؟
عنصری (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
کیست که گوید تو را مگرنخوری می
می خور و داد طرب ز مستان بستان.
ابوحنیفه ٔ اسکافی.
کیست که پیغام من به شهر شروان برد
یک سخن از من بدان مرد سخندان برد.
جمال الدین عبدالرزاق.
ای خدای بی نهایت جز تو کیست
چون تویی بی حد و غایت جز تو کیست.
عطار.
کیست آن صوفی شکم خوار خسیس
تا بود با چون شما شاهان جلیس.
مولوی.
کیست آن یوسف دل حق جوی تو
چون اسیری بسته اندر کوی تو.
مولوی.
کیست آن ظالم که از باد بروت
ظلم کرده ست و خراشیده ست روت.
مولوی.
از آن بهره ورتر در آفاق کیست
که در ملک رانی به انصاف زیست.
سعدی (بوستان).
که این را ندانم چه خوانند و کیست
نخواهد به سامان در این ملک زیست.
سعدی (بوستان).
چنان است در مهتری شرط زیست
که هر کهتری را بدانی که کیست.
سعدی (بوستان).
یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه ٔ کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه ٔ کیست.
حافظ.
دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه ٔ کیست.
حافظ.
می دهد هر کسش افسونی و معلوم نشد
که دل نازک او مایل افسانه ٔ کیست.
حافظ.
گر در شکست نفس به ما همعنان شوی
دانی در این مصاف که اسپ دونده کیست.
سالک قزوینی (از آنندراج).
از سراب مهر و مه سیراب کی گردد خلیل
چشمه ٔ خضر و سواد لامکان پیداست کیست.
میرزا طاهر وحید (از آنندراج).

کیست. (فرانسوی، اِ) (اصطلاح پزشکی) کیسه. (فرهنگ فارسی معین). نوعی تومور (غده) که محتوی مایع یا نیم مایع باشد. (از لاروس). رجوع به معنی آخر کیسه شود.

Cyst

جدار غشایی در بافت ها

سینوس

کلمه استفهام است مرکب از که و است که از حروف روابط است، کلمه فعل یعنی کی هست و چه کس است

[فر.] (اِ.) کیسه ای با جدار غشایی در بافت ها، دارای ماده مایع یا نیمه جامد که ممکن است طبیعی یا مرضی باشد.

افلاطون

حساب، علم اعداد است. این علم به معنی ها، علامت ها و همچنین راه های سر و کار داشتن با اعداد می پردازد و آن را موضوع اصلی خود می داند.
کسی "مخترع" حساب نیست! این علم در جریان تلاش ها و زندگی روزمره ی مردم به عنوان وسیله ای برای رفع برخی از نیازهای آنان شکل گرفت و تکامل یافت. برای مثال چوپان ها مجبور بودند شماره ی گاو و گوسفندی را که به چراگاه می بردند، بدانند! یا دهقانان مجبور بودند حساب ماه و فصل و سال را نگهدارند و...! بدین ترتیب، در زمان های بسیار دور گذشته، که بر کسی معلوم نیست دقیقا چه هنگامی بوده است، نخستین اعداد و اسامی خاص اعداد، ساخته و به کار برده شده اند. این اعداد که در شمارش به کار می رفته اند، امروزه اعداد کامل یا اعداد طبیعی نیز نامیده می شوند.
بعدها مردم احساس کردند که به اعدادی کمتر از یک و اعدادی در فاصله ی میان اعداد دیگر نیاز دارند! از اینجا بود که کسر به وجود آمد. خیلی پس از آن، انواع دیگری از اعداد مورد استفاده قرار گرفت. یکی از این انواع، اعداد منفی مانند 2- یا 7- بود.
کشف اعداد منفی، مراحل بسیار دشواری را پیموده است! مردم در یونان باستان می دانستند که اگر عدد 5 را از عدد 7 کم کنند، باقی مانده ی آن 2 می شود. اما آیا می شد عدد 7 را از عدد 5 کم کرد؟ یونانی ها می گفتند چنین کاری شدنی نیست!
از سال های 1500 میلادی تا 1509 میلادی به بعد، مردم به تدریج متوجه شدند که نتیجه ی کسر کردن 7 از 5، عددی کمتر از صفر یعنی 2- خواهد شد.
انسان ها پس از آشنایی کامل با شمارش اعداد، جمع و تفریق و ضرب و تقسیم را که چهار عمل اصلی در علم حساب نامیده می شود را نیز یاد گرفتند.

سقراط

ابوریحان

بقراط

ابن سینا

ابوریحان بیرونی

جامی

امت محمد (ص)

490