معنی گدار
لغت نامه دهخدا
گدار. [گ ُ] (اِ) معبر. ممر: اسگدار؛ اسب گدار. گاوگدار. کبک گدار.
- بی گدار به آب زدن، بی احتیاط به کاری قیام کردن. بی فکر کاری را انجام دادن.
فرهنگ معین
(گُ) (اِ.) معبر و گذرگاه در آب، پایاب، جای کم عمق رودخانه که می توان پهنای آن را بدون شنا کردن پیمود.
فرهنگ عمید
گودی ته دره،
جایی از رودخانه که خشک و بیآب باشد،
گذار و عبور،
معبر و گذرگاه،
حل جدول
فارسی به انگلیسی
Chasm, Ford, Gorge, Shoal
فارسی به ترکی
gaddar
فارسی به عربی
معبر، وادی
گویش مازندرانی
فرهنگ فارسی هوشیار
گودی ته دره، عبور و گذرگاه
معادل ابجد
225