معنی گل پیرا
لغت نامه دهخدا
گل پیرا. [گ ُ] (نف مرکب) (از: گل + پیرا، پیراینده) پیرایش دهنده ٔ گل. آنکه گل را بپیراید. رجوع به پیراستن شود.
فرهنگ عمید
کسی که کارش پیرایش دادن و تربیت کردن گل است، باغبان، گلکار،
حل جدول
باغبان
فارسی به انگلیسی
Florist
فرهنگ پهلوی
پیرایش دهنده گل ها، گل آرا
معادل ابجد
263