معنی گوشه ای در دستگاه های چهار گاه و همایون

منصوری

نی داوود

ابوعطا

موره

مرودشتی

باوی

چهار مضراب، درآمد اول، درآمد دوم (زنگ شتر)، موالیان، چکاوک، طرز، بیداد، بیداد کت، نیداود، باوی، سوز و گداز، ابول چپ، لیلی و مجنون، راوندی، نوروز عرب، نوروز صبا، نوروز خارا، نفیر، فرنگ و شوشتری گردان، شوشتری، جامه دران، راز و نیاز، میگلی، موالف، بختیاری با موالف، عزال، دناسری، رنگ فرح

چهارمضراب، درآمد اول، درآمد دوم (زنگ شتر)، موالیان، چکاوک، طرز، بیداد، بیداد کت، نی‌داود، باوی، سوز و گداز، ابول چپ، لیلی و مجنون، راوندی، نوروز عرب، نوروز صبا، نوروز خارا، نفیر، فرنگ و شوشتری گردان، شوشتری، جامه‌دران، راز و نیاز، میگلی، موالف، بختیاری با موالف، عزال، دناسری، رنگ فرح

لیلی و مجنون

(اسم) یکی از هفت دستگاه موسیقی ایرانی که جنبه حماسی و پهلوانی دارد و آن دارای گوشه ها و تکه های مختلفی است مثل درآمد چهار گاه زابل حصار مخالف مغلوب. این گوشه ها در سه گاه هم متداول و در بین خوانندگان مشهور است.

(اسم) هر چیزی که دارای چهار زاویه باشد مربع چهار گوش چارگوشه، تخت پادشاهان، تابوت، چهار حد چهار جهت، سربند، سفره کوچک.

همایون گاه. [هَُ] (اِ مرکب) دارالملک. پای تخت شاهان. (برهان).

دناسری

عزال

راوندی

1405