معنی گوش بری
لغت نامه دهخدا
گوش بری. [ب ُ] (حامص مرکب) قطع گوش. || عمل گوش بر. رجوع به گوش بر و گوش بریدن شود.
حل جدول
تلکه کردن دیگران
فارسی به انگلیسی
Gyp
فارسی به عربی
سمک القرش
فرهنگ فارسی هوشیار
بریدن گوش قطع گوش، بحیله پول و مال از دیگری گرفتن مغبون کردن در معامله.
معادل ابجد
538