معنی گوهرها

جواهر

ج حسب، گوهرها

رنگریز گوهرها گواژ: آفتاب

عقیق مخطط: انگلیسی بهروز راهراه از گوهرها

پارسی تازی گشته گمست از گوهرها

(صفت) نامتغیر:‎ } گوهرها و صفتهای ناگردنده را بیند ‎{

علمی است که در آن از خواص اجسام طبیعی و تغییرات عمیق گوهرها و عناصر بحث می شود

جواهرات، گوهرها

گاو زردرنگ، جواهر گوهرها

جَواهِر، گوهرها (بذیل کلمه جَوْهَر مراجعه شود)، (مفرد:جَوْهَر)،

احجار کریمه. [اَ رِ ک َ م َ / م ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) گوهرها. سنگهای قیمتی. احجار ثمینه.

گوهراندوز. [گ َ / گُو هََ اَ] (نف مرکب) که گوهر اندوزد. که گوهر اندوخته سازد. گردکننده ٔ گوهرها. (ناظم الاطباء).

احساب. [اَ] (ع اِ) ج ِ حسب. گوهرها. || اقرباء: این مسئله در میان اصحاب واحساب خویش در شوری افکند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).

ناگدازنده. [گ ُ زَ دَ / دِ] (نف مرکب) ناگداز. ناگدازا. که آتش بر وی کار نکند و نگدازدش. ناگداختنی: یکی یاقوت که از گوهرها قسمت آفتاب است و شاه گوهرهای ناگدازنده است و هنر وی آنک شعاع دارد و آتش بر وی کار نکند. (نوروزنامه).

ساختن، آراستن، جادادن گوهر در انگشتر، به نخ کشیدن گوهرها و مهره ها، زینت دادن، آماده. [خوانش: (دَ) (مص م.)]

237