معنی گیوک | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

گیوک

گیوک. [] (اِخ) پسر اوکتای قاآن پسر چنگیز. پس از مرگ پدر به کوشش مادرش توراکینا به سال 644 هَ. ق. به مقام قاآنی رسید و پس از یک سال و کسری حکومت در ماه ربیعالاَّخر 647 هَ. ق. درگذشت. (تاریخ مغول ص 147، 152 به بعد) (تاریخ مفصل ایران ص 154، 151 تألیف عباس اقبال) (زامباور ج 2 ص 360).