معنی یاسان | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

یاسان

یاسان. (ص) لایق و سزاوار. (برهان).

یاسان. (اِخ) به عقیده ٔ پارسیان پیغمبر چهارم است از مهاباد و پیش از گلشاه و کیومرز بوده در دساتیرنامه هست به زبان غریب که گویند زبان آسمانی است و براو نازل شده و در رسالات پارسیان نیز از تحقیقات حکمتی او سخنان بسیار است. (انجمن آرا) (آنندراج). اما کلمه و معنی آن کلامجعول و برساخته است رجوع به مقدمه ٔ لغت نامه شود.