معنی یشت | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

یشت

یشت. [ی َ] (اِخ) نام یکی از نسکهای اوستا و کلمه ٔ اوستایی آن یشتی از ریشه ٔ کلمه ٔ یسنا می باشد. رجوع به یشتها شود.

زام یشت

زام یشت. [ی َ] (اِخ) زامیادیشت (یشت 19) است که بخطا زام یشت نامیده شده است. (مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی تألیف دکتر معین ص 148). و رجوع به زامیادیشت شود.

فروردین یشت

فروردین یشت. [ف َرْ وَ ی َ] (اِخ) نام یک یشت از کتاب یشتها که خود بخشی از بخشهای پنجگانه ٔ اوستای موجود است. پورداود نویسد: قسمتی ازاین یشت که در قدرت و عظمت فروهرها و قسمتی دیگر که در استغاثه و طلب یاری از آنهاست. بخصوص در هنگام فرودآمدن فروهرها، یعنی در آخرین گاهنبار سال سروده میشود. در کتب مذهبی پهلوی به مطالبی در خصوص فروهرهابرنمیخوریم که در خود فروردین یشت نباشد. (از یشتهاج 1 صص 597-598). رجوع به فروردین و فروردگان شود.

رام یشت

رام یشت. [ی َ] (اِخ) نام یشت پانزدهم از یشتهای بیست ویک گانه ٔ اوستا. این یشت موجود است و بارتولمه آن را از آثار متأخر محسوب میداردولی کریستنسن بخشی از آن را که نظم و نثر توام آمده متعلق به متأخران و بندهای 6-37 را باقیمانده ٔ قسم اصلی یشت مزبور و قدیم میداند و از مندرجات بندهای 7 و 11 و 21 و غیره حدس میزند که قسمت اصلی یشت مذکور متأخر از دیگر یشتهای قدیمی ولی جلوتر از یشت نهم میباشد. (از مزدیسنا ص 147). و رجوع به یشت در همین لغت نامه و مزدیسنا شود.

گوش یشت

گوش یشت. [ی َ] (اِخ) نام یکی از یشتهای بیست و یک گانه ٔ اوستا. رجوع به مزدیسنا ص 131 شود.

زند بهمن یشت

زند بهمن یشت. [زَ دِ ب َ م َ ی َ] (اِخ) یکی از کتب پهلوی است که مأخذ آن بسیار قدیم است و قدمت آن را تا به عهد انوشیروان یا اندکی پس از او دانسته اند. نسخه ٔ خطی این کتاب که اکنون موجود است تقریباًبسال 550 هَ. ق. نمی رسد و مسلماً این نسخه از نسخه ٔ قدیمتری نوشته شده است. رجوع به یشتها ج 1 ص 17، 19، 26، 87، 221، 223، 269، 523 و ج 2 ص 203 و 284 شود.