معنی بدگو

بدگو. [ب َ] (نف مرکب) کسی که گفتار زشت دارد. (آنندراج). عیب گو. مفتری. آنکه فحش و زشت می گوید. (ناظم الاطباء). عیاب. (یادداشت مؤلف). بدگوینده. بدگوی. بدزبان. بددهن:
زبان بدگو چونانکه رسم اوست مرا
جدا فکند از آن حق شناس حرمت دان.
فرخی.
و رجوع به بدگوی شود.
- امثال:
بدی یا بدگو داری. (امثال و حکم دهخدا ج 1 ص 409). و رجوع به همین کتاب شود.

بدزبان، بددهان، کسی که دشنام می‌دهد و حرف زشت می‌زند،

بدگو، گستاخ،

بدگو، بدزبان،

لماز

بدزبان، بددهن، ملامتگر، ناسزاگو، نمام،
(متضاد) ستایشگر، مداح

بدزبان، بدگو، فحاش، نمام

سخن‌چین، نمام، بدگو

زشت‌زبان، بدگو، بدکلام،
(متضاد) شیرین‌زبان، خوش‌کلام

آنکه فحش وزشت میگوید، بددهن، بدزبان

بد زبان، بدگو

سوسه گر

بدگو

شخص بدگو

مفتری، شخص بدگو، تهمت زن، مفتری، بهتان زن،

32