معنی فواره
فرهنگ معین
(ص.) مؤنث فوار، بسیار جوشنده، (اِ.) چشمه ای که آب آن فوران کند، لوله ای که آب از آن با فشار به بیرون می جهد. [خوانش: (فَ وّ رِ) [ع. فواره]]
فارسی به انگلیسی
Font, Fountain, Waterspout
فارسی به ترکی
fıskiye
حل جدول
فارسی به عربی
تدفق، طائره، نافوره، ینبوع
فواره کوچک
نافوره
فواره زدن
تدفق، دفق، طائره
مانند فواره جاری کردن
طائره
فرهنگ فارسی هوشیار
چشمه آب، لوله هائی آهنین که به منبعی در محلی متصل است و از دهانه آن آب فوران کند، بسیار جوشنده
فرهنگ عمید
لولۀ متصل به منبع آب که آب از آن به هوا میجهد،
فارسی به آلمانی
لغت نامه دهخدا
سرده فواره. [س َ دَ ف َ رَ / رِ] (اِ مرکب) ده انگشتان و ده ناخن معشوقه. (از آنندراج).
سیمین فواره
سیمین فواره. [ف َ رَ] (اِخ) کنایه از ماه. (آنندراج) (بهار عجم). کنایه از ماه است که به عربی قمر گویند و بجای فا، قاف و نون هم بنظر آمده. (برهان).
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
292