معنی منفک

منفک. [م ُ ف َک ک](ع ص) جداگردنده.(غیاث)(آنندراج). از هم جدا گردیده. و جداشده و زایل گشته.(ناظم الاطباء). رجوع به انفکاک شود.
- منفک شدن، جدا گردیدن:
حیات حاسد جاهت به یک نفس گرو است
رسید نوبت آن کآن از او شود منفک.
ابن یمین.
در این مقام، خشیت و هیبت به جای خوف درآیدو ادای حق عظمت الهی لازم ذات گردد و هرگز منفک نشود.(مصباح الهدایه چ همایی ص 392).
- || منشعب شدن: بدین سبب اجزاء جزاز جزو دوم هزج منفک می شود.(المعجم چ مدرس رضوی چ 1 ص 52).
- منفک نشدن، همیشه بودن.(ناظم الاطباء).
|| آزاد.(یادداشت مرحوم دهخدا).

Disjointed, Separate

پراکنده، جدا، سوا، منتزع، کنده، منفصل، منقطع، دور، غافل

جداشدن، سوا شدن، منتزع شدن، منشعب گشتن

مُنفَکّ، (اسم مفعول انفکاک) جدا و غیر متصل -باز و گشوده (عقده)، آزاد شده (بنده)

(مُ فَ کّ) [ع.] (اِفا.) جدا شده.

بازشده، جداشده،
رهاشده،

سوا

جدا

سوا

سوا

سوا

منفک

جدا

جدا باز شده رها شده (اسم) جدا شونده باز شده.

‎ جدا شدن، ستاکیدن (منشعب شدن) (مصدر) جدا شدن، ناشی شدن منشعب گردیدن: } و بدین سبب اجزا ء رجز از جزو دوم هزج منفک می شود. . . ‎{ (المعجم. مد. چا. ‎ 52:1)

190